...понякога ...понякога разказва, а понякога само си шепти..., но думите си всички е отгледала в просторите на нечии очи..., когато се докосваш до душата й, дори и да не вярваш, че си ти ...прости й наивните илюзии... и бялото понякога греши...
10 ноември 2009
---
Утрото се вмъкна много тихо
под завивките на обич закъсняла,
целуна я по устните сънливо
и тя разцъфна в усмивка засияла.
4 коментара:
Много е нежно... Поздрави, Краси!
мерси :)
Поздрави и за теб, Изи!
Повече такива утрини ...:)
Както е казал великият Мечо Пух - "Колкото повече, толкова повече" :)
Публикуване на коментар